کسب و کار تجارت - آشنایی با کارآفرینان موفق

کسب و کار تجارت - آشنایی با کارآفرینان موفق

نظرخواهي از گروهي ميان 18 تا 25 سال، تقريباً سه چهارم شان با ايده ي كارآفريني و سرمايه گذاري موافقند و مي گويند انتخاب خوبي براي روش كار و زندگي است.پس شايد ديگر خيلي تعجب نكنيد كه رفته رفته نوجوانان در سنين هر چه پايين تر و پايين تري، كسب و كارشان را راه مي اندازند. سارا گرين (Sarah Green)، اليور بريج و جيك لون همگي شركت هاي خودشان را مي گردانند

- فروش وسايل خانه، كفش و دستمال هاي سفارشي

- و همه شان هم به راستي پول درمي آورند. فقط اين كه «سارا» 20 سال، «اليور» 17 سال و «جيك» 10 سال دارد(البته در تاريخ نوشتن اين مقاله).خب، آن ها چگونه شروع كردند؟

سود كرجي ها

«جيك لون» دو سال پيش زماني كه تنها 8 سال داشت و به همراه پدر و مادرش براي تعطيلات به كرجي يكي از دوستان شان رفته بودند، داشت مجله هاي كشتيراني را ورق مي زد كه برق يك قايق مخصوص او را گرفت. «جيك» بي درنگ گفت كه مي خواهد آن را بخرد. ولي پدرش «نيك» (Nick) به او گفت كه اگر مي خواهد كه كشتي رؤيايي اش را به دست آورد، بايد واقعاً پول دربياورد.«ما همه شروع كرديم به تشويق كردن او، و گفتيم اگر مي خواهي پول كافي به دست بياوري تا بتواني يك كرجي عالي بخري، بهتر است از همين الان شروع كني به پول درآوردن.» همان جا بود كه ايده ي تجارت «جيك»، توليد دستمال هاي چاپي سفارشي براي كرجي ها، در ذهن او جرقه زد و شركت Nautical-napkins.co.uk را به راه انداخت.

با مقداري كمك مالي از سوي پدرش، «جيك» تجارتش را با خريد يك دستگاه چاپ دست دوم به ارزش 750 پاوند شروع كرد.«نيك» توضيح مي دهد: «ما براي قرض دادن آن 750 پاوند با او قرارداد بستيم كه هر وقت يك دست دستمال فروخت، نصفش را به ما بدهد و نصفش را براي خودش نگاه دارد تا زماني كه همه ي 750 پاوند را كامل برگرداند.

خب، او گاهي اين كار را كرد و گاهي هم همه ي سودش و نه نصفش را براي خودش نگاه داشت.»شايد «جيك» تنها 10 سال داشته باشد (در تاريخ نوشتن مقاله)، ولي به يقين يكي از چهره هاي مطرح است. او مي گويد: «قيمت هر دستمال 50 پاوند است و من حدود 25 پاوند سود مي برم. من (تا حالا) بيش از 2000 پاوند سود كرده ام. در حال حاضر حدود 1000 پاوند در حساب بانكي ام دارم.» ولي او در خرج كردن پولي كه به زحمت به دست مي آورد هيچ ابايي ندارد. تا حالا يك جاز، يك گيتار و يك تخته ي موج سواري خريده است.

كفش هاي بزرگ

«اليور بريج» 17 ساله، از يك مشكل شخصي - پاهاي بزرگش - يك فرصت تجاري ايجاد كرد و شركتي را راه انداخت كه كفش هاي بزرگ مي فروشد. او مي گويد: «من نگاهي به اينترنت انداختم. هيچ رقيبي براي كفش هاي بزرگ نبود و من با خودم فكر كردم خيلي خب، من مي روم سراغش!» او با توليدكنندگان كفش تماس گرفت و ترتيبي داد كه بزرگترين سايزهاي كفش هاي آن ها را از طريق فروشگاه آن لاين خود Biggerfeet.co.uk به فروش برساند.او مي گويد: «من بايد همه چيز را آماده مي كردم و تنها در دو هفته ي اول جولاي سال گذشته (2005)، 10 روز طول كشيد تا سايت خودم را راه اندازي كنم. بعد همه چيز جور شد و از آن موقع به بعد فروشم را شروع كردم. تنها در نيم ساعت اول راه اندازي سايتم، يك سفارش گرفتم. بعد از آن، به سرعت افزايش پيدا كرد. فروش مان به سقف مي رسد.»

خود اشتغال

كارآفرين سوم، «سارا گرين»، با پنج سال تجربه ي كار در دنياي تجارت، يك كهنه سرباز است. در 18 سالگي يك شركت آن لاين وسايل خانه راه انداخت، 1st-for-furniture.co.uk، كه تنها در سال دوم فعاليتش، بازگشت سرمايه اي تقريباً برابر 400,000 پاوند داشت.پدرش «اندي گرين» (Andy Green) درباره ي شمّ اقتصادي او توضيح مي دهد. «سارا» در 12 سالگي با پخش روزنامه دستمزد مي گرفت، تا اين كه در راه يكي از تحويل هايش، يك فرصت در ذهنش جرقه زد. «اندي» مي گويد:

«او دريافت كه در اطرافش بازاري از بازنشستگاني كهنسال هست كه باغچه هاي شان مثل جنگل هاي بكر دست نخورده اي به نظر مي رسد كه انگار سال هاست كسي به آن ها دست نزده است.»«بعد او با رايانه آگهي هاي كاغذي درست كرد، آن ها را پخش كرد، و در طول دو هفته چمن هاي 8 باغچه را هر يكشنبه در ميان مي زد، و با جيب هايي پُر از پول، از 40 تا 50 پاوند، به خانه برمي گشت، و اين براي يك بچه ي 12 ساله خيلي عالي بود.»

آموزش استعداد

استعدادها و توانايي هاي اين سه كارآفرين جوان دقيقاً همان چيزي است كه دولت (بريتانيا) سعي مي كند از آن براي آموزش و كارآفريني در يك برنامه ي جديد استفاده كند. «چنسلر گوردون براون» (ChancellorGordon Brown) صد و هشتاد ميليون پاوند از ماليات دهندگان را گردآوري كرده است تا براي بچه هاي دبيرستاني كه شمّ اقتصادي دارند دوره هاي پنج روزه ي آموزش كارآفريني (Enterprise Training)فراهم كند.

«مدرسه ي هستينگزبري» واقع در «بدفوردشاير» (Bedfordshire) اخيراً «روز كارآفريني» (Enterprise Day ) براي تمام مدرسه برگزار مي كند. از بيرون ممكن است براي شما شگفت آور باشد كه تهيه ي نسخه اي از يك گريس موزيكال (musical Grease) يا انجام تمرين هاي پيش آهنگي در حياط مدرسه، با تشكيلات اقتصادي چه ارتباطي دارند، ولي «ميشله رادس» (Michele Rhodes)، معاون مدير مدرسه ي هستنگزبري (Hastingsbury)، توضيح مي دهد: «اقدام بسيار مهمي است، زيرا بچه ها در گروه ها و با هم كار مي كنند تا مهارت هاي شان را گسترش دهند.

هم چنين اعتماد آن ها را هم پرورش مي دهد. بخشي از سرمايه گذاري، شامل رفتارها و توانايي هاست، نه فقط تجربه هاي تجاري. بنابراين آن چه امروز دانش آموزان انجام مي دهند، اين است كه درباره ي چگونه كار كردن در گروه و اين كه چه چيزهايي آن ها را سودمندتر مي كند، بيشتر مي آموزند.»

نقشه ي آينده

كارآفريني، آموختني است يا ذاتي؟ «پروفسور استيون كورال» (Steven Currall ) از مدرسه ي بازرگاني لندن (London BusinessSchool) معتقد است كه پاسخ اين سؤال بسيار آسان است: «به نظر من از سنين بسيار پايين مي تواند آموزش داده بشود و به وسيله ي نقش هاي نمايشي و مثال ها مي تواند تقويت بشود. من باور دارم كه افراد مختلف بسياري مي توانند كارآفرينان موفقي بشوند.»در ضمن، كارآفرينان جوان ما هيچ گونه نشانه اي از كاهش را نشان نمي دهند.

«سارا» دارد با بخشي از سودي كه از شركتش به دست مي آورد، به يك دستگاه آپارتمان تازه مي رود و اكنون در فكر اقدام بعدي اش، يك تجارت متحرك است. «جيك» همزمان با كسب سود از دستمال هاي دريايي اش، دارد روي تجارت شماره ي دوي خودش هم كار مي كند، فروش تخته ي موج سواري به كودكان. و «اليور»؟ خب، او در دو جهت مخالف، همزمان پيش مي رود. او اميدوار است به محض تمام كردن A-levels تا سال بعد، در دانشگاه آكسفورد ادامه ي تحصيل دهد و سرانجام يك وكيل حقوقي شود!