 چیست؟.jpg)
بازدۀ متوسط حقوق صاحبان سهم، در واقع نسبت مالی ای است که عملکرد شرکت ها را بر اساس سهم متوسطِ سهامداران آن شرکت ارزیابی می کند.
نوشته شده توسط ویل کنتون (WILL KENTON)
آخرین بروز رسانی: 7 آوریل 2019
بازدۀ متوسط حقوق صاحبان سهم، در واقع نسبت مالی ای است که عملکرد شرکت ها را بر اساس سهم متوسطِ سهامداران آن شرکت ارزیابی می کند.
ROAE معمولا به عملکرد یک شرکت طی یک سال مالی مربوط می شود. بنابراین، صورت کسرِ ROAE درآمد خالص و مخرجِ آن مجموع ارزش سهام در ابتدا و انتهای سال تقسیم بر 2، می باشد.
درک بهتر مفهوم بازدۀ متوسط حقوق صاحبان سهم (ROAE)
بازدۀ متوسط حقوق صاحبان سهم (ROAE) که تعیین کننده عملکرد شرکت ها می باشد، با تقسیم کردن درآمد خالص بر ارزش سهام سهامداران در انتهای سال در ترازنامۀ مالی، بدست می آید. این ارزش سهم می تواند شامل فروش لحظۀ آخریِ سهام، بازخرید سهام، و پرداخت سود سهام باشد. این امر بدین معنی است که ROE ممکن است به طور دقیق بازدۀ واقعی کسب و کار در یک زمان مشخص را نشان ندهد.
بازدۀ متوسط حقوق صاحبان سهم (ROAE) می تواند تصویر دقیق تری از سودآوری شرکت ها ارائه کند، مخصوصا در صورتیکه ارزش بازدۀ سهم سهامداران در یک سال مالی تغییرات زیادی کرده باشد.
ROAE نسخه ای اصلاح شده از بازدۀ سهام (ROE) است که سودآوری یک شرکت را ارزیابی می کند و در فرمول آن، مخرج از "سهم سهامداران" به "سهم متوسط سهامدارن" تغییر می کند. در واقع بجای تقسیم کردنِ درآمد خالص بر سهم سهامداران، درآمد خالص بر مجموعِ ارزش سهام از ابتدا تا انتهای سال مالی تقسیم بر 2 می شود.
درآمد خالص را می توان در بیانیۀ سود در گزارش سالانه پیدا کرد. سهم سهامداران نیز در انتهای ترازنامۀ مالی در گزارش سالانه موجود است.
بیانیۀ سود شامل معاملات در کل سال می شود در حالیکه ترازنامۀ مالی مختص یک بازۀ زمانی خاص است. در نتیجه تحلیلگران، درآمد خالص متوسط از آغاز و پایان دوره زمانی را بر یکی از اقلام بودجه در ترازنامۀ مالی تقسیم می کنند.
اگر یک کسب و کار در زمینۀ سهم سهامداران تغییر چشمگیری نداشته باشد، احتمالا لازم نیست تا از عددِ سهم متوسط در مخرج فرمول برای محاسبات استفاده شود.
در شرایطی که سهم سهامداران تغییری نمی کند و یا تغییر در یک سال مالی بسیار ناچیز است، اعداد ROE و ROAE باید بسیار نزدیک به هم یا شبیه باشند.
تفسیرِ ROAE
ROAE بالا نشان می دهد که یک شرکت در حال کسب درآمد بیشتری به ازای هر دلار از سهم سهامداران است. علاوه بر این، ROAE بالا به تحلیلگران نشان می دهد که شرکت ها تحت چه فشاری برای دستیابی به بازدۀ بیشتر هستند و این فشار کدامیک از سه موردِ سودآوری، گردش دارایی، و یا نسبت بدهی به دارایی است. محصول این سه ارزیابی، برابر با ROAE است.
حاشیۀ سود (نسبت سود به فروش) شامل اطلاعاتی در مورد کارآیی عملیاتی یا موثر است و با تقسیم درآمد خالص بر فروش بدست می آید.
گردش دارایی متوسط، معیار بازدۀ دارایی است و از تقسیم فروش بر متوسط دارایی های کل بدست می آید.
نسبت بدهی به دارایی مالی نیز با تقسیم متوسط دارایی ها بر سهم صاحبان سهام به طور متوسط بدست می آید و در واقع معیار سطح بدهی شرکت است.
نرخ ROAE توسط سودآوری، کارآیی عملیاتی و بدهی هدایت می شود. نسبت بدهی به دارایی می تواند ROAE را بدون افزایش درآمد خالص، بالاتر ببرد.
در نتیجه، تحلیلگران باید ROAE های بالا را با نسبت بازگشت در نظر بگیرند تا ROAE بتواند منجر به افزایش فروش و تولید بهتر شود تا اینکه سبب افزایش بدهی گردد.
منبع:
www.investopedia.com
ترجمه شده در موسسه مطالعات راهبردی سپینود شرق
کلیه حقوق این وبسایت متعلق به موسسه سپینود شرق می باشد.
