در به‌کار‌گیری فنون علوم رفتاری باید به خاطر داشت که علوم رفتاری کاربردی، جزو علوم تجربی دقیق مانند فیزیک، شیمی و بیولوژی نیست و در مدیریت هیچ اصل یا حقیقت کلی وجود ندارد.
در به کار گیری فنون علوم رفتاری باید به خاطر داشت که علوم رفتاری کاربردی، جزو علوم تجربی دقیق مانند فیزیک، شیمی و بیولوژی نیست و در مدیریت هیچ اصل یا حقیقت کلی وجود ندارد. رفتار فرد هیچ گاه صددرصد قابل پیش بینی نیست. آنچه علوم رفتاری ارائه می کند راه هایی برای افزایش نسبی تأثیر فرد بر دیگران است. به عبارت دیگر، علوم رفتاری علوم احتمالات است. مقوله رفتار دارای جزییات بسیاری است و در شاخه های مختلفی بررسی می شود. موضوعی که در اینجا مدنظر هست، در واقع بیان اهمیت رفتارهایی است که در محیط کار یک فرد را حرفه ای جلوه می دهد و فرد دیگر را مبتدی.
محیط کسب وکار محیطی است که در آن افراد را بر مبناهای مختلفی ارزیابی می کنند؛ حالا یا برای معامله یا شراکت، مشاوره، استخدام و... یکی از مبناهای ارزیابی افراد نوع رفتاری است که هر فرد در مواجهه با شرایط مختلف از خود بروز می دهد که این در آینده شغلی فرد و سازمان بسیار مؤثر است. شاید بسیاری از نکات علوم رفتار حرفه ای تکراری یا حتی ساده به نظر برسند ولی همین نکات ساده نقش مهمی در ارتباطات ما در محیط کاری و رعایت آنها تغییرات بزرگی به همراه دارد.
توانایی های رفتار حرفه ای را می توان شامل موارد زیر دانست:
* آداب کار گروهی، نحوه عکس العمل به رفتار دیگر همکاران (مدیران، زیردستان و افراد هم رده)، آداب و رفتار ارتباط حضوری، نوع لباس، نحوه مواجهه با مشکلات و نحوه بیان مشکلات
* آداب و رفتار شرکت در جلسات رسمی و غیر رسمی
* آداب نوشتن، ارسال ایمیل، نامه های اداری یا ارتباطات غیر حضوری
* نحوه ارائه های تخصصی و عمومی
* نحوه شرکت در جلسات مصاحبه کاری
* نحوه ارتباط با افراد خارج سازمانی و... .
برای حرفه ای شدن و حرفه ای ماندن باید به کسب و به روز رسانی دانش و اطلاعات تخصصی بپردازید، در دوره های آموزشی شرکت داشته باشید، استانداردهای اخلاقی و عملکردی محیط کار را رعایت و به آن عمل کنید، مسئولیت پذیر باشید، ارتباطات خارج از سازمانی مفید و مؤثری ایجاد و تقویت کنید، برای دیگران ارزش و احترام قائل شوید و به زمان خود و دیگران اهمیت دهید. این طور نیست که فرد حرفه ای فرد ایده آلی باشد که تمامی جوانب مثبت در وی وجود دارد. هر فردی ممکن است اشتباه کند و این عذرخواهی بعد اشتباه است که به فرد و رفتار او هویت می بخشد. گاهی در محیط کار در پاره ای از مسائل نیاز به کمک داریم می توانیم با اعتماد به نفس در خواست کمک کنیم و اگر زمانی احساس کردیم فردی نیاز به کمک دارد بدون اصرار، به او پیشنهاد کمک بدهیم.
حرفه ای بودن یعنی جلب اعتماد دیگران نه جلب توجه با رفتارهایی که می شود اسمشان را «جلف» گذاشت و شخصیت حرفه ای با این رفتارها اصلاً سنخیتی ندارد. خوشمزگی شاید برای چند لحظه توجه دیگران را جلب کند اما در بلند مدت به ضررتان است. تأیید ظاهری رفتارهای ما توسط دیگران به معنای درست بودن آنها نیست؛ دلیل این امر می تواند این باشد گاهی ضرری از رفتار شما احساس نمی کنند یا خیلی بدتر ته دل شان می خندند که چطور اعتبار حرفه ای خود را برای یک لحظه لذت چند دقیقه ای خرج و نابود می کنید.
افرادی که در محیط کاری با آنها تعامل دارید ممکن است نسبت به رفتار شما بی تفاوت باشند، اما این به معنای رضایت نیست. شاید امیدوار هستند که طی زمان راه خود را پیدا کنید یا خیلی بدتر از آن از شما ناامید شده اند و به فکر همکاری مقطعی با شما هستند و نه درازمدت. چیزی که مهم است این است که رفتار حرفه ای به ما تعالی می بخشد و باعث می شود در مقابل دیگران مورد تأیید واقع شویم. در جمع خانواده و دوستان و محیط کار محبوبیت بیشتری کسب کنیم و در نتیجه احساس خوب و خوشبختی داشته باشیم که این مزایا به نوبه خود سرمایه بزرگی محسوب می شود.
منبع :فرصت امروز
 بنویسیم؟.jpg)
.jpg)
