تفاوت بین سرمایه‌گذاری جمعی (Crowdfunding)و روش‌های سنتی جذب سرمایه

در دنیای تجارت، سرمایه‌گذاری جمعی به‌عنوان یکی از روبه‌رشدترین روش های تامین مالی است

در دنیای تجارت، سرمایه‌گذاری جمعی به‌عنوان یکی از روبه‌رشدترین صنایع یا روش های تامین مالی است؛ این صنعت به دنبال تغییر شیوه‌های جذب سرمایه‌ی کارآفرینان و ایجاد نگرشی جدید برای افرادی است که تمایل به سرمایه‌گذاری در شرکت‌های جاافتاده دارند.

جذب سرمایه به روش سنتی

در تامین مالی یک طرح کسب‌وکار یا سرمایه‌گذاری خطرپذیر، تعداد معدودی از سرمایه‌گذاران، بانک‌ها یا سرمایه‌گذاران خطرپذیر جهت سرمایه‌گذاری مبالغ هنگفت بایستی قانع شوند. بااین‌حال، در سرمایه‌گذاری جمعی، چندین نفر از طریق یک پلتفرم آنلاین روی یک ایده یا طرح سرمایه‌گذاری می‌کنند- مثلاً می‌توان از اینترنت برای برقراری ارتباط با افرادی که می‌تواند سرمایه‌گذاری نسبتاً کوچکی روی آن ایده‌ی تجاری، طرح یا سرمایه‌گذاری خطرپذیر داشته باشند و به راه‌اندازی‌اش کمک کنند، استفاده کرد.

سرمایه‌گذاری جمعی و سنتی هر دو نقاط قوت و ضعف خاص خود را دارند که در مقاله‌ی زیر به بحث در مورد آن‌ها پرداخته و تفاوت‌هایشان را نشان داده‌ایم.

محتوا: سرمایه‌گذاری جمعی در مقابل جذب سنتی سرمایه

1. نمودار مقایسه

2. تعریف

3. تفاوت‌های اصلی

4. عملکرد سرمایه‌گذاری جمعی چگونه است؟

5. نتیجه‌گیری

 

 

نمودار مقایسه

مبنای مقایسه	سرمایه‌گذاری جمعی	جذب سنتی سرمایه
معنی	سرمایه‌گذاری جمعی، روش مرتب ساختن منابع برای بسیاری از بخش‌های کوچک یک طرح یا کسب‌وکار از جانب گروه بزرگی از افرادی است که از یک پلتفرم آنلاین استفاده می‌کنند.	منظور از جذب سنتی سرمایه زمانی است که بنیان‌گذاران از منابع مرسوم برای جذب سرمایه‌ی موردنیاز طرح‌هایشان استفاده می‌کنند.
میزان سرمایه‌گذاری	تعداد زیادی از مبالغ کوچک از جانب صدها نفر	مبالغ هنگفت از یک یا دو منبع.
سرمایه‌گذاران	سهولت در پیدا کردن سرمایه‌گذار	پیدا کردن سرمایه‌گذار به‌دشواری.
تصدیق	این موضوع را تصدیق می‌کند که آن ایده بسیار هیجان‌انگیز و نوآورانه است	چیزی به اسم تصدیق وجود ندارد
ایده	برای جمع افشا می‌شود تا سرمایه‌ی موردنیازش را گردآوری نماید.	بین افراد و سازمان‌های سرمایه‌گذار محرمانه باقی می‌ماند.
کنترل و مدیریت	در اختیار بنیان‌گذاران باقی می‌ماند.	بسته به میزان سهم سرمایه‌گذاران در آن کسب‌وکار با آن‌ها به اشتراک گذاشته می‌شود.
شبکه	برقراری ارتباط با تعداد زیادی از افراد را راحت‌تر می‌سازد.	بنیان‌گذاران تنها با افراد یا بانک‌های معدودی که ارزش شبکه‌سازی دارند در ارتباط باقی می‌مانند.
تمرکز سرمایه‌گذار	ایده‌های خلاقانه و مبتکرانه‌ای که کارآمد هستند.	ایده‌ای که از پتانسیل سودآوری برخوردار است.

 

جذب سنتی سرمایه سرمایه‌گذاری جمعی مبنای مقایسه

منظور از جذب سنتی سرمایه زمانی است که بنیان‌گذاران از منابع مرسوم برای جذب سرمایه‌ی موردنیاز طرح‌هایشان استفاده می‌کنند. سرمایه‌گذاری جمعی، روش مرتب ساختن منابع برای بسیاری از بخش‌های کوچک یک طرح یا کسب‌وکار از جانب گروه بزرگی از افرادی است که از یک پلتفرم آنلاین استفاده می‌کنند. معنی

تعریف سرمایه‌گذاری جمعی(Crowdfunding)

 

سرمایه‌گذاری جمعی ترکیبی از جمع‌سپاری و تأمین مالی خرد است که در آن شرکت‌های نوپا یا کارآفرینان تازه‌کار با استفاده از اینترنت برای برقراری ارتباط با سرمایه‌گذاران بالقوه مبالغ اندکی را از گروه زیادی از افراد جمع آوری می‌کنند.

در سرمایه‌گذاری جمعی با استفاده از یک پلتفرم آنلاین مثل وب‌سایت‌های سرمایه‌گذاری جمعی یا رسانه‌‎های اجتماعی، پیوندهای ویدئویی، اطلاعات و سایر جزئیات مرتبط با نوآوری و سودآوری ایده‌هایشان را با گروه زیادی از افراد به اشتراک می‌گذارند.

به بیان دقیق‌تر، سه بازیگر در سرمایه‌گذاری جمعی مشارکت دارند: بنیان‌گذار طرح که حامل ایده‌ی طرح یا سرمایه‌‎گذاری خطرپذیری است که به سرمایه‌گذاری نیاز دارد؛ سرمایه‌گذار که می‌تواند یک فرد/سازمان/گروه باشد که در آن ایده سهیم می‌شود و واسط که عبارت است از وب‌سایت آنلاینی که به بنیان‌گذار طرح کمک می‌کند تا سرمایه‌گذار طرحش را بیابد.

 

سرمایه‌گذاری جمعی به طبقه‌بندی‌های مختلفی تقسیم‌شده است که برخی از آن‌ها عبارت‌اند از:

• سرمایه‌گذاری جمعی مبتنی بر اهدا(سرمایه گذاری جهت کار خیریه) : هر برنامه‌ی تبلیغاتی که در آن هیچ بازدهی مالی برای سرمایه‌گذاران در نظر گرفته نمی‌شود یک سرمایه‌گذاری جمعی مبتنی بر اهدا است.

• سرمایه‌گذاری جمعی مبتنی بر پاداش: زمانی است که سرمایه‌گذاران به ازای دریافت «پاداش» روی ایده یا طرح سرمایه‌گذاری می‌کنند؛ منظور از این پاداش محصول یا خدمتی است که آن شرکت ارائه می‌دهد. این نوع سرمایه‌گذاری، معمولاً به‌عنوان زیرمجموعه‌ی سرمایه‌گذاری جمعی مبتنی بر اهدا در نظر گرفته می‌شود چراکه هیچ بازده مالی یا سهامی به سرمایه‌گذاران داده نمی‌شود.

• سرمایه‌گذاری جمعی مبتنی بر سهام: در سرمایه‌گذاری جمعی مبتنی بر سهام، سرمایه‌‎گذاران از فرصت شراکت در شرکت برخوردار می‌شوند زیرا آن‌ها به امید کسب سهام روی یک سرمایه‌گذاری خطرپذیر سرمایه‌گذاری جمعی کرده‌اند.

تعریف جذب سنتی سرمایه

منظور از جذب سنتی سرمایه زمانی است که فرد یا شرکت از منابع مرسوم برای جذب سرمایه جهت اجرایی ساختن ایده یا پیشبرد عملیات تجاری استفاده می‌کند.

در جذب سنتی سرمایه، فرد با ایده یا طرحی که در ذهن دارد به دنبال سرمایه‌گذاری‌های پولی ارادی است و به همین خاطر هم وی و گروه همکارانش با افرادی که ارزش شبکه‌سازی دارند، نهادهای دولتی، بانک‌ها، کسب‌وکارها، نهادهای خیریه و ... تماس می‌گیرند تا روی آن فعالیت اقتصادی سرمایه‌گذاری کرده یا منابعی برای شروع فعالیت‌های مرتبط با آن، در اختیارشان قرار دهند.

 

منابع جذب سنتی سرمایه عبارت‌اند از:

• وام: رایج‌ترین شکل جذب سرمایه است که در آن شرکت‌های نوپا و بنگاه‌های کوچک درخواست دریافت وام برای دوره‌اش مشخص به همراه سودش را به بانک‌ها و نهادهای مالی ارائه می‌دهند؛

• سرمایه‌گذاری خطرپذیر: سرمایه‌ای که از طریق افرادی با ارزش بالای شبکه‌سازی، بانک‌های سرمایه‌گذاری و نهادهای مالی در اختیار استارت‌آپ‌ها و کسب‌وکارهای کوچکی که در بلندمدت از پتانسیل سودآوری برخوردار هستند، قرار داده می‌شود را در اصطلاح سرمایه‌گذاری خطرپذیر می‌نامند.

• سرمایه‌گذاران فرشته: به افرادی با ارزش شبکه‌سازی بسیار بالا که از کارآفرین‌ها و کسب‌وکارهای کوچک حمایت می‌کنند، سرمایه‌گذار فرشته می‌گویند.

‌تفاوت‌های اصلی بین سرمایه‌گذاری جمعی و جذب سنتی سرمایه

تفاوت‌هایی که بین سرمایه‌گذاری جمعی و جذب سنتی سرمایه وجود دارد را می‌توان به‌روشنی مشخص کرد:

1. سرمایه‌گذاری جمعی ویژگی‌های جمع‌سپاری و تأمین مالی خرد را از طریق پلتفرم‌های آنلاین کاملاً باهم درمی‌آمیزد تا سرمایه‌گذاری‌های اندک گروه بزرگی از افراد را جذب کند. برعکس، جذب سنتی سرمایه تکنیک مرتب‌سازی منابع برای اجرای ایده‌ی کسب‌وکار با استفاده از منابع مرسومی مثل دریافت وام از بانک‌ها، سرمایه‌گذاران فرشته و سرمایه‌گذاری خطرپذیر است.

2. در سرمایه‌گذاری جمعی خیلی راحت می‌توان سرمایه‌گذارانی برای طرح یا ایده پیدا کرد؛ این روش را با جذب سنتی سرمایه مقایسه کنید که در آن به زمان، تلاش و منابع بسیار زیادی برای ترغیب سرمایه‌گذاران جهت سرمایه‌گذاری روی کسب‌وکارتان نیاز دارید.

3. در سرمایه‌گذاری جمعی ایده محرمانه باقی نمی‌ماند زیرا از طریق وب‌سایت‌های سرمایه‌گذاری جمعی یا رسانه‌های اجتماعی در معرض دید همه قرار می‌گیرد این در حالی است که در جذب سنتی سرمایه محرمانگی ایده حفظ می‌شود.

4. در سرمایه‌گذاری جمعی، ایده در معرض دید عموم قرار می‌گیرد و بنابراین ریسک سرقت ایده وجود دارد. برعکس، در جذب سنتی سرمایه، ایده نزد افراد و سازمان‌های سرمایه‌گذار ایمن باقی می‌ماند.

5. سرمایه‌گذاری جمعی به شما اجازه می‌دهد تا تنها با یک کلیک و بدون هیچ حدومرزی به شمار زیادی از افراد دسترسی داشته باشید. در مقابل، در جذب سنتی سرمایه تنها با تعداد معدودی از افرادی با ارزش شبکه‌سازی بالا، بانک‌ها یا نهادهای مالی تماس گرفته می‌شود تا آن ایده برایشان نمایش داده شود.

6. در سرمایه‌گذاری جمعی وقتی ایده را از طریق اینترنت معرفی می‌کنید، دریک لحظه به شمار فراوانی از افراد دسترسی می‌یابید که از طریق بازخوردهای مثبت و منفی‌شان به شما اجازه می‌دهند تا اطلاعات ارزشمندی در مورد بازار به دست آورید. برعکس، در جذب سنتی سرمایه چنین اطلاعاتی به دست نمی‌آید زیرا ایده برای عامه‌ی مردم افشا نمی‌شود و سرمایه‌گذاران پتانسیل سودآوری ایده را بررسی می‌کنند.

7. در سرمایه‌گذاری جمعی، کنترل و مدیریت کسب‌وکار در دستان بنیان‌گذاران باقی می‌ماند زیرا ازآنجا‌که افرادی که در طرح سهیم می‌شوند مبالغ اندکی سرمایه‌گذاری می‌کنند، بنابراین حق اظهارنظر مستقیم در مورد آن کسب‌وکار ندارند. در مقابل، در جذب سنتی سرمایه سرمایه‌گذاران سهامداران شرکت هستند و بنابراین از حق کنترل تصمیم‌های تجاری و انتصاب‌ها برخوردارند.

8. در سرمایه‌گذاری جمعی، سرمایه‌گذاران بیشتر روی ایده‌های خلاقانه، جذاب و مبتکرانه متمرکز می‌شوند تا وجوه نقدی‌شان را سرمایه‌گذاری کنند. این در حالی است که در جذب سنتی سرمایه، سرمایه‌گذار بیشتر بر ایده‌ای متمرکز می‌شود که ظرفیت درآمدزایی داشته باشد.

 

عملکرد سرمایه‌گذاری جمعی چگونه است؟

سرمایه‌گذاری جمعی یکی از روش‌های نوظهوری جذب سرمایه از هرکسی است که پولی در اختیار دارد؛ در این فرایند کارآفرین‌ها فرصت می‌یابد تا سرمایه‌های میلیونی را از گروهی از سرمایه‌گذارانی که مایل هستند روی کسب‌وکار یا طرحشان سرمایه‌گذاری کنند، به دست آورند؛ آن‌ها این کار را از طریق وب‌سایت‌های سرمایه‌گذاری جمعی مثل Kickstarter, Indiegogo, Peerbackers و ... انجام می‌دهند.

در سرمایه‌گذاری جمعی، تالار مجازی در اختیار کارآفرینان و صاحبان کسب‌وکارهای کوچکی قرار می‌دهد که ایده‌ای در سر دارند اما برای آنکه به آن جامه‌ی عمل بپوشانند، نیازمند سرمایه هستند. افرادی که دنبال جذب سرمایه هستند می‌توانند پروفایلی برای خودشان بسازند و جزئیات مرتبط با ایده، طرح یا سرمایه‌گذاری خطر‌‎پذیرشان را در وب‌سایت به اشتراک بگذارند و عوض آنکه از بانک وام بگیرند آن را برای سرمایه‌گذاران بالقوه شرح دهند.

سرمایه‌گذاران روی پروژه‌هایی سرمایه‌گذاری می‌کنند که ایده‌شان را می‌توان از بین یک‌میلیون ایده انتخاب کرد و از پتانسیل کسب موفقیت بسیار زیادی برخوردار هستند. مبلغی که سرمایه‌گذاران در سرمایه‌گذاری جمعی استفاده می‌کنند معمولاً ناچیز است اما هزاران سرمایه‌گذار وجود دارد که از بین طیفی از طرح‌ها انتخاب می‌کنند تا وجوه نقدی‌شان را به ازای دریافت سود یا بدون آن سرمایه‌گذاری کنند.

علاوه بر این، افرادی که دنبال جذب سرمایه هستند نیز می‌توانند به‌موازات این کار از رسانه‌های اجتماعی هم استفاده کنند تا سرمایه‌ی موردنیازشان را از حلقه‌ی دوستان، آشنایان، همکاران و وابستگان به دست آورند.

حالا شاید پیش خودتان بگویید این وب‌سایت‌های سرمایه‌گذاری جمعی چگونه درآمد کسب می‌کنند؟ خوب، این وب‌سایت‌ها درصدی از سرمایه‌ای که از این طریق جذب‌شده است را برای خودشان برمی‌دارند.

 

نتیجه‌گیری

جذب سنتی سرمایه روشی است که در آن صاحبان کسب‌وکارهای کوچک یا کارآفرینان ایده‌شان را برای شماری از بانک‌ها یا سرمایه‌گذاران ثروتمند شرح می‌دهند تا منابع مالی موردنیازشان را تأمین کنند. از طرف دیگر، سرمایه‌گذاری جمعی به روش تأمین منابع مالی اشاره دارند که در آن هزاران نفر از طریق یک وب‌سایت یا رسانه‌ی اجتماعی به‌صورت داوطلبانه در ایده یا پروژه‌ای که به آن باور دارند سهیم می‌شوند تا به پیشرفتش کمک کنند.

 

 

منبع :keydifferences

ترجمه شده در موسسه مطالعات راهبردی سپینود شرق
کلیه حقوق این وبسایت متعلق به موسسه سپینود شرق می باشد.