تامین منابع مالی (فاینانس) چیست؟

تامین منابع مالی یعنی، مدیریت، ایجاد و مطالعه دربارة منابع مالی، امور بانکی، اعتبار، سرمایه گذاری، دارایی ها و بدهی ها ..

این مطلب صرفا جهت آموزش در گروه تولید محتوا سپینود شرق ترجمه شده و برخی از مطالب آن منطبق با سیستم مالی ایران نمیباشد.

تامین منابع مالی (فاینانس) چیست؟
تامین منابع مالی یعنی، مدیریت، ایجاد و مطالعه دربارة منابع مالی، امور بانکی، اعتبار، سرمایه گذاری، دارایی ها و بدهی ها که همگی، سیستم های مالی را تشکیل می دهند. به عبارتی دیگر تامین منابع مالی، به معنای تحقیق و مطالعة این ابزارهای مالی است. بعضی از کارشناسان، تامین مالی را به سه دسته مجزا تقسیم می کنند: تامین مالی عمومی، تامین مالی شرکتی و تامین مالی شخصی. همچنین به تازگی تامین مالی اجتماعی نیز مطرح شده است. علاوه بر این، حوزه تامین مالی رفتاری نیز به منظور یادگیری در مورد رفتار انسان مطرح گردیده است که محاسبات ریاضی گسترده ای را شامل می شود.

تامین مالی عمومی (Public Finance)
دولت فدرال، می تواند با نظارت بر تخصیص منابع، به جلوگیری از شکست بازار، توزیع درآمد و ثبات اقتصادی کمک نماید. بودجه منظم برای این برنامه ها، عمدتا از طریق مالیات تامین می شود. وام گرفتن از بانک ها، شرکت های بیمه و سایر دولت ها و سود حاصل از سهامِ شرکت های دولتی، نیز به تامین مالی دولت فدرال کمک می کند. دولت های محلی نیز از دولت فدرال کمک های مالی دریافت می کنند. علاوه بر این، هزینه گمرک در بنادر، خدمات فرودگاهی و امکانات دیگر، جریمه ناشی از نقض قوانین، درآمد حاصل از صدور مجوزها و گواهینامه رانندگی و فروش اوراق بهادار دولتی نیز از جمله منابع برای تامین مالی عمومی هستند.

تامین مالی شرکتی (Corporate Finance)
کسب و کارها با استفاده از ابزارهای مختلف برای تامین مالی استفاده می کنند که از سرمایه گذاری های سهامی گرفته تا ترتیبات اعتباری. یک شرکت ممکن است از یک بانک وام دریافت کند یا یک خط اعتباری تامین نماید. مدیریت بدهی نیز می تواند به گسترش و توسعه یک شرکت کمک کند تا در نهایت سودآورتر شود.
کسب و کارهای نوپا ممکن است سرمایه خودشان را از سرمایه گذاران فرشته یا فروش درصدی از مالکیت شرکت، تامین نمایند. اگر یک شرکت رشد کند و تصمیم بگیرد که به صورت عمومی و دولتی کار کند، می تواند سهام خود را در بورس اوراق بهادار منتشر کند؛ این عرضه های اولیه اوراق بهادار (IPO) موجب تزریق مقدار زیادی از پول نقد به شرکت می شوند. اما شرکت هایی که چندین سال قدمت دارند، ممکن است سهام بیشتری را به فروش برسانند یا اوراق قرضه شرکتی بیشتری را منتشر کنند. کسب و کارها ممکن است سهام مرغوب، اوراق قرضه آبی رنگ (که دارای ارزش زیادی هستند) یا گواهی های سپرده سرمایه‌ گذاری بانکی بابت سپرده را خریداری کنند. آنها حتی ممکن است شرکت های دیگری را نیز خریداری کنند تا درآمدشان را افزایش دهند.
به عنوان مثال، در جولای سال 2016، روزنامه Gannett گزارش داد که درآمد خالصش در سه ماهه دوم، 3/12میلیون دلار است و 77٪ نسبت به درآمد خالص در سه ماهه دوم سال 2015 یعنی 3/53 میلیون دلار، کاهش یافته است. با این حال، با توجه به خرید مالکیت گروه رسانه ای North Jersey و مجله Media Group در سال 2015، روزنامه Gannett مقدار زیادی درآمد خالص را در سال 2016 به خود اختصاص داده است و توانست درآمد کل خود را سه درصد و به مبلغ 8/748 میلیون دلار افزایش دهد.

تامین مالی شخصی / خصوصی (Personal Finance)
برنامه ریزی تامین مالی شخصی معمولا شامل تجزیه و تحلیل وضعیت مالی فعلی فرد یا خانواده و پیش بینی نیازهای کوتاه مدت و بلند مدت و تدوین و اجرای یک برنامه برای برآورده ساختن آن نیازها، با توجه به محدودیت های مالی فردی می شود. تامین مالی شخصی، یک فعالیت بسیار شخصی است که به شدت به درآمد فرد، شرایط زندگی، اهداف و خواسته های وی بستگی دارد.
همه کسب و کارها به پول نیاز دارند. از آنجایی که پول باید تامین شود، به عنوان «منابع مالی» شناخته می شود. در حال حاضر دو نوع منابع مالی وجود دارد: داخلی (یعنی منابع مالی در داخل کسب و کار) و خارجی (یعنی منابع مالی در خارج از کسب و کار). کسب و کارهای نوپا، برای خرید اموال مانند ساختمان و تجهیزات، به پول نیاز دارند. آنها همچنین باید برای خرید مواد اولیه، پرداخت حقوق و دستمزد و پرداخت صورتحسابهای مختلف مانند قبض آب و برق، پول نقد داشته باشند. کارآفرینان با تجربه (و یا کارآفرینان اجتماعی) اغلب سرمایه مورد نیاز برای انجام فعالیت های روزانه کسب و کار را دست کم می گیرند(کم تخمین می زنند). به طور کلی، برای هر 1000 پوند لازم برای ایجاد و راه اندازی کسب و کار، 1000 پوند نیز برای انجام فعالیت های روزانه کسب و کار نیاز است. به همین دلیل منابع مالی برای هر کسب و کار، حیاتی و ضروری هستند.

منابع داخلی برای تامین مالی
سرمایه های موجودِ کسب و کار را می توان گسترش داد. کسب و کار ممکن است با طلبکاران مذاکره نماید که صورتحساب ها را دیرتر پرداخت نماید و یا برخی از محصولات و اجناس را به مشتریان، پیش فروش نماید. این زمان، برای شرکتهای کوچک به طور میانگین حدود 75 روز است (یعنی دو و نیم ماه). اگر این مدت زمان، نصف شود، باعث افزایش قابل ملاحظه جریان پول نقد خواهد شد. خیلی سودآور است. بیش از 60٪ از منابع مالی کسب و کار از سود بازپرداخت حاصل می شود.

منابع خارجی برای تامین مالی
اگر یک کسب و کار نیاز به منابع مالی بیشتری داشته باشد و نتواند پول مورد نیاز خود را از منابع داخلی تامین نماید، ممکن است به دنبال منابع مالی خارجی برود. دو نوع تامین مالی از منابع خارجی وجود دارد: وام بانکی و سرمایه سهمی.

وام بانکی
رایج ترین روش برای تامین مالی از منابع خارجی، قرض گرفتن از یک بانک است. این قرض می تواند به صورت اوراق قرضه یا وام باشد که معمولا در یک دوره زمانی معین تنظیم می شود. این دوره زمانی می تواند کوتاه مدت (2 تا 3 سال)، متوسط (3 تا 5 سال) و یا بلند مدت (بیشتر از 5 سال) باشد. نرخ بهره وام می تواند ثابت یا متغیر باشد. همچنین بانک وثیقه ای را برای اطمینان از بازپرداخت وام، از وام گیرنده دریافت می کند.
اوراق قرضه اساسا یک وام بسیار کوتاه مدت است. مقدار آن بر اساس مذاکراتی که بین وام دهنده و وام گیرنده انجام می شود، متغیر است. نرخ بهره «حواله بیش از اعتبار دریافتی» (Overdraft) بیشتر از وام است.

سرمایه سهمی (Share Capital)
از سوی دیگر، اگر کسب و کار، یک شرکت محدود باشد، ممکن است به دنبال سرمایه اضافی باشد. این سرمایه می تواند از سرمایه گذاران خصوصی و یا صندوق های سرمایه گذاری تامین شود. سرمایه گذاران، به سرمایه گذاری در کسب و کاری که دارای رشد پویا است، علاقه دارند. برخی از سرمایه گذاران حتی خطرِ سرمایه گذاری در یک شرکتی که خوب کار نمی کند را نیز می پذیرند. این سرمایه گذاران در 10 شرکت سرمایه گذاری می کنند که 5 تا از آنها شکست خورده و چهار تا از آنها خوب هستند و یکی از آنها بسیارعالی کار می کند.

منابع :
 www.askwillonline.com
www.Investopedia.com

ترجمه شده در گروه تولید محتوا سپینود شرق

کلیه حقوق این وبسایت متعلق به موسسه سپینود شرق می باشد. .